Het is vandaag 3 maanden geleden (10 januari 2008) dat ik ben geopereerd. Het duurt vandaag ook nog precies een maand voor ik weer op controle kom (9 mei om 9.10 uur). Dat lijkt me een goed moment om u en uw collega’s op de hoogte te brengen van mijn onvrede over het resultaat van deze ingreep. U heeft dan nog de kans uw antwoord op mijn klachten voor te bereiden en te bespreken binnen uw vakgroep.
Na rijp beraad en in goed overleg met u heb ik besloten om – na mijn ablatio mammae rechts in verband met borstkanker op 17 mei 2006 –mijn andere borst preventief te laten verwijderen. Helaas was u op de afgesproken operatiedatum, 10 januari 2008, door ziekte afwezig. Ik ben hiervan jammer genoeg niet op de hoogte gesteld, maar werd direct na mijn aankomst op de afdeling Chirurgie van het ziekenhuis om 8.00 uur naar de operatiekamer vervoerd. Terwijl ik in mijn OK-hemd op de operatietafel lag met een infuus in mijn arm, kwam een mij onbekende jonge man binnen, die zich voorstelde als “ik ben Dr. X en ik ben uw chirurg”. Ik was totaal overrompeld en had niet de tegenwoordigheid van geest om direct van de tafel op te staan, het infuus uit mijn hand te rukken en in mijn hemdje de operatiezaal te verlaten. Toch had ik dit, achteraf gezien, beslist moeten doen. Het is ook datgene dat ik alle andere patiënten aanraadt. Het is namelijk niet voldoende dat patiënten tegenwoordig in sommige ziekenhuizen aangemoedigd worden hun chirurg te verzoeken zijn handen goed te wassen. Je moet als patiënt ook bewaken dat je door een bekwame chirurg wordt geopereerd. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt door professionals, maakt het voor de patiënt namelijk wél uit door wie hij of zij wordt geopereerd. In mijn geval heb ik diepe spijt van het feit dat ik mijn lichaam heb overgeleverd aan een jonge en waarschijnlijk niet zo bekwame chirurg. Natuurlijk moet iedereen het vak leren, maar toch liever niet ten koste van mijn lijf!
Zoals u op de foto kunt zien, is het resultaat van de operatie na 3 maanden bedroevend. Zeker in vergelijking met het fraaie litteken na mijn eerste operatie. Ik vind dat ik door de laatste, preventieve operatie, in feite meer ben verminkt dan verantwoord is. Natuurlijk kan geen enkele chirurg een volledige garantie te geven op een operatiewond, maar ook naar professionele standaarden is het resultaat van deze operatiewond na 3 maanden, een mislukking.
De afgelopen zes weken ben ik onder behandeling van de afdeling Fysiotherapie van het Havenziekenhuis. Sindsdien is de wond wel wat soepeler geworden, zijn de verklevingen minder geworden en is de bewegingsbeperking grotendeels opgeheven. De wond blijft echter hard, pijnlijk en cosmetisch uitermate lelijk. Naar mijn oordeel is de operatie, die vooral bedoeld was om “beter in balans te komen” en een cosmetisch aanvaardbaar alternatief te bereiken, mislukt.
Ik houd de ‘hand van de chirurg’ voor het grootste deel verantwoordelijk voor dit beroerde resultaat. Reeds direct na de OK vond ik de wond lelijk gehecht. Er waren, ook toen al, veel plooien en hobbels en bobbels zichtbaar. Ik was dan ook erg verdrietig en heb Dr. X nog dezelfde avond, toen hij mij op de afdeling bezocht, gezegd dat ik het resultaat niet mooi en teleurstellend vond. Hij zag dat totaal niet zo. Volgens hem was alles prima geslaagd, en zou alles helemaal goed komen. Helaas had hij ongelijk, en ik niet.
Ik zou graag van uw vakgroep antwoord willen hebben op de volgende vragen:
Ten aanzien van mijn eigen situatie:
– hoe verklaart u het slechte resultaat van deze preventieve ablatio, zeker in vergelijking met de eerste operatie in 2006? hebben de verschillende hechtmethodes hiermee te maken?
– hoe is het mogelijk dat binnen één ziekenhuis / vakgroep zulke grote verschillen in uitkomsten bestaan bij exact dezelfde ingreep?
– welk voorstel heeft u om mijn litteken te corrigeren?
Ten aanzien van de algehele kwaliteit van zorg:
– welke maatregelen neemt u om te voorkomen dat patiënten die een borstamputatie moeten ondergaan (hetgeen reeds een verminkende ingreep is) extra psychisch belast worden door onervarenheid van de chirurg?
– is in uw vakgroep de kwaliteitszorg en de opleidingskwaliteit (o.a. door intercollegiale toetsing) wel voldoende gewaarborgd, zodat grote kwaliteitsverschillen tussen de chirurgen onderling worden vermeden?
– welke maatregelen neemt u om te garanderen dat de patiënt van te voren (dus niet pas op de OK) in kennis wordt gesteld van een eventuele wijziging van de opererende chirurg?
Ik heb géén spijt van mijn besluit om mijn tweede borst preventief te amputeren. Wél van het feit dat ik Dr. X zijn gang heb laten gaan en dat ik nu met zo’n lelijke en pijnlijke wond zit opgescheept. Ik heb de afgelopen jaren altijd zeer veel waardering gehad voor uw zorgvuldige benaderingswijze van patiënten en was dan ook tot nu toe zeer tevreden over de behandeling in het Havenziekenhuis. Ik moet zeggen dat mijn vertrouwen door de gang van zaken tijdens de laatste operatie is geschonden. Dat is de voornaamste reden om deze brief te schrijven en u op de hoogte te brengen van mijn klachten.
Het zou mijn vertrouwen kunnen herstellen als u eerlijk antwoord zou kunnen geven op bovenstaande vragen, al is daarmee mijn wond nog niet geheeld.
Vriendelijke groet.
AnneLoes 