For the love….

Voor Tommy’s verjaardag (hij werd 14 op 19 november) ging ik een zondagmiddag met hem en Hans naar Amsterdam naar het Rijksmuseum om Damien Hirsts waanzinnige statement kunstwerk For the Love of God te bekijken. Toevallig had Tommy’s vader hetzelfde idee opgevat voor de week erna – is er toch iets in de opvoeding waar we het over eens zijn…. 

Het was krankzinnig druk en we moesten het museum doorschuifelen in lange rijen (lang leve het eticket zodat we ook niet buiten hoefden te wachten!). De platina schedel ingelegd met duizenden diamanten vond ik erg indrukwekkend: een icoon van deze tijd. De schedel wordt prachtig uitgelicht en schittert in talloze kleuren in een totaal verduisterde ruimte. Ik vond het erg mooi, ook als ambachtelijk kunstwerk. Het is ongelooflijk decadent, maar ook oogverblindend mooi. De rest van Damien Hirst’s commentaren kan je gerust overslaan, want hij schrijft zeer onbenullige opmerkingen bij een aantal bijzondere kunstwerken van het Rijks. Maar omdat die meestal in het magazijn blijven, was het toch de moeite waard om die zaal te bezoeken.

Na afloop gingen we met zijn drieën lekker thee drinken met taart bij Metz, zodat we even uit het toeristengewoel van Amsterdam weg waren. Het is echt geen pretje om op zondagmiddag door de Leidsestraat te lopen, ook al is het midden november. Wat een drukte, wat een gedoe. Maar leuk om met zoonlief op pad te zijn.